Lang voordat de radar werd uitgevonden bestond er een simpele doch doeltreffende oplossing om naderende vliegtuigen en ander gemotoriseerde voertuigen op te merken: luisterapparaten. Paraboolvormige schotels zorgden ervoor dat geluidsgolven geconcentreerd werden op de oorschelp van de gebruiker, die daardoor een zeer richtinggevoelig gehoor kreeg.  De kleinere luisterapparaten zijn met recht 'wearable' te noemen, zoals de headset die hiernaast staat afgebeeld. De grotere exemplaren, zoals te zien op onderstaande afbeeldingen, bestonden uit ingewikkelde constructies met grotere schotels, die daardoor nog veel gevoeliger waren en geluidsbronnen op grotere afstanden konden opmerken. Uiteraard waren deze modellen veel langzamer te richten. De luisterapparaten werden met name door defensie gebruikt, om vijandelijke vliegtuigen op tijd te kunnen opmerken. En met succes: in december 1941 werd een Japanse luchtaanval op het eiland Corregidor opgemerkt dankzij de akoestische installaties. Toen de radar eenmaal gemeengoed werd kwam er al snel een eind aan het gebruik van de opmerkelijke luisterinstallaties.