In Het Juvenalis Dilemma, de eerste roman van Dan Brown die in 1998 verscheen, komt een beschrijving voor van de ‘Monocle-computer’, een gadget die verdacht veel weg heeft van Google Glass. Veel wearables die momenteel op de markt worden gebracht werden soms decennia geleden al voorzien in science fiction-films of thrillers. Denk aan de ‘Tricorder’ uit Star Trek, die momenteel in de vorm van de Scanadu Scout werkelijkheid lijkt te worden, of aan de ‘Communicator’ die veel weg heeft van een gemiddelde smartphone. Ook Google Glass is al eens beschreven, onder andere door de bekende thrillerauteur Dan Brown. In zijn eerste roman (Digital Fortress, in Nederland verschenen onder de titel Het Juvenalis Dilemma), roept Browns beschrijving van de ‘Monocle-computer’ anno 2013 een gevoel van herkenning op:

"Op straat stak de man met het metalen brilmontuur zijn hand uit naar een klein apparaatje dat aan zijn riem hing. Het rechthoekige dingetje had ongeveer de afmetingen van een creditcard. Het was een prototype van de nieuwe Monocle-computer. Dat minicomputertje was door de Amerikaanse marine ontwikkeld om gebruikt te worden door technici die in nauwe ruimten op onderzeeërs accuspanningen moesten registreren, en was voorzien van een draadloos modem en de nieuwste microtechnologische snufjes. Het beeld kwam op een doorzichtig lcd-scherm, dat in het linkerglas van een bril was gemonteerd. De Monocle luidde een heel nieuw tijdperk van computergebruik in: de gebruiker kon nu door zijn gegevens heen kijken en zo tegelijk contact met de wereld om hem heen houden."

Dat klinkt verdacht veel als Google Glass, waarbij informatie in het blikveld van de drager wordt geprojecteerd middels een prisma. En ook Glass is in werkelijkheid voorzien van een ‘draadloos modem’, in de vorm van Bluetooth. Alleen wat de bediening van de Monocle betreft sloeg Dan Brown de plank behoorlijk mis:

"Maar het meest bijzondere aan de Monocle was niet het miniatuurbeeldschermpje, maar de manier waarop gegevens werden ingevoerd. Een gebruiker gaf informatie door aan het systeem via piepkleine contactjes die aan zijn vingertoppen bevestigd zaten. Door de contactjes in een bepaalde volgorde tegen elkaar te bewegen, ontstond er een soort steno. De computer vertaalde de steno in het Engels."

Dat is behoorlijk minder geavanceerd dan de stemcommando’s waarmee Glass bediend kan worden. Maar wellicht voorzag Brown dat in het rumoer van een machinekamer van een onderzeeboot die stemherkenning helemaal niet goed zou werken en bedacht hij dit alternatief. Wie weet dat bediening via de vingertoppen later alsnog toegevoegd wordt aan Project Glass... Veel meer inmiddels gerealiseerde innovaties uit films en boeken zijn overigens terug te vinden op Technovelgy.com: where science meets fiction.