Het is met virtual reality net als met 3D-printing: de (commerciële) mogelijkheden zijn schier eindeloos, maar voor thuisgebruik was de tijd steeds nog nét niet rijp. Daar lijkt op het vlak van virtual reality verandering in te komen met de komst van de gamingbril Oculus Rift, die spelers van computergames een bijna levensechte 3D-ervaring biedt. Een virtual reality (VR) bril combineert de presentatie van computergegenereerde 3D-beelden (meestal middels een bril met daarin twee lcd-schermen) met sensoren die de kijkrichting terugkoppelen aan de computer, zodat het beeld meebeweegt als de drager zijn hoofd draait. Op die manier kunnen virtuele werelden getoond worden, waarin de drager van de bril om zich heen kan kijken en zich vrijelijk rond kan bewegen, net als in de echte wereld. Maar dan zonder de fysieke beperkingen van het echte leven, dus in een VR-wereld behoort vliegen of reizen met de snelheid van het licht gewoon tot de mogelijkheden. De techniek wordt al jaren toegepast door wetenschappers, die middels virtual reality bijvoorbeeld zeer complexe 3D structureren kunnen opbouwen en manipuleren. Denk bijvoorbeeld aan toepassingen in de chemische technologie, de auto-industrie of aan architectuur. De immense rekenkracht van de computers en de dure headsets maakten consumententoepassingen van virtual reality echter lange tijd onbetaalbaar. In de loop der jaren werd er weliswaar volop geëxperimenteerd met semi-VR door gameontwikkelaars. Zo verschenen er jaren geleden al games die met een speciaal brilletje wel diepte konden tonen, maar dat is iets heel anders dan de immersive ervaring die een echte 3D-bril met sensoren kan bieden. Het wachten was op betaalbare 3D brillen met ingebouwde schermen en voldoende krachtige grafische processors. Mede door de ontwikkelingen op het vlak van lcd-technologie en wearable technology komt VR nu voor het eerst binnen handbereik van gamers. De Oculus Rift wist in 2012 op Kickstarter al ruim tweeënhalf miljoen dollar op te halen, en inmiddels hebben investeerders nog eens zestien miljoen dollar extra in de ontwikkeling van de gamingbril gestoken. De Oculus Rift lijkt nog het meest op een skibril, maar dan voorzien van twee 1080p lcd-schermen en een bewegingssensor. Door de hoge resolutie van de schermen kan de gebruiker bijna geen pixels meer waarnemen. De rekenkracht van grafische processors die de bril aansturen is inmiddels dusdanig dat de schermen bijna zonder vertraging reageren op hoofdbewegingen van de drager. Daardoor kun je dus om je heen kijken zonder dat het beeld noemenswaardig achter blijft. Dat is belangrijk om bewegingsziekte, een probleem dat zich vaak voordeed bij vroege generatie VR-toepassingen, te voorkomen. [caption id="attachment_242" align="alignnone" width="600"] Het 3D beeld zoals de drager van de Oculus Rift dat ziet (bron: Glen Derene/Popular Mechanics)[/caption] De Oculus Rift wordt in eerste instantie ontwikkeld voor gamers. Die kunnen binnenkort games als Half-Life 2 in 3D ervaren. Ook andere gamedevelopers werken aan VR-versies van hun games. Dat kan resulteren in zeer heftige games: denk aan oorlogsspelen, waarbij je bijna letterlijk in de vuurline komt te staan, of horrorgames waarbij de demonen letterlijk achter je komen te staan en pas zichtbaar worden als je omkijkt. Naast games zijn er vele andere toepassingen denkbaar voor de Rift, zoals films die je vanuit het perspectief van één van de acteurs kunt beleven, of levensechte simulaties. Ook komt telepresence, het virtueel ‘ontmoeten’ van anderen, binnen handbereik. De hd-versie van de Rift moet later dit jaar beschikbaar komen voor 300 dollar. Helemaal interessant wordt het zodra er andere accessoires beschikbaar komen die de VR-ervaring verder verlevendigen. Denk aan handschoenen met sensoren, waardoor je in de virtuele wereld letterlijk voorwerpen kunt oppakken, of zelfs hele pakken, die bijvoorbeeld de impact van kogelinslagen simuleren. Of aan de Omni, een soort loopband (eveneens gecrowdfund via Kickstarter) die gamers het idee geeft daadwerkelijk in hun game rond te lopen.